Verhaal: Docent ROC Mondriaan springt bij op Intensive Care

Sinds februari van dit jaar is Cindy in dienst bij het ROC Mondriaan. Ondanks dat ze er pas een paar maanden werkt, kreeg ze van het Mondriaan alle ruimte om te gaan ondersteunen in de zorg. “Na de corona-uitbraak heeft ons College van Bestuur direct gezegd: verpleegkundigen zijn nu hard nodig, wij zijn bereid om iedereen aan de zorg uit te lenen die dat graag wil.” Cindy aarzelde geen moment en meldde zich aan via de website Extrahandenvoordezorg.nl. “Toen ik de verhalen over de Brabantse ziekenhuizen op tv zag, voelde ik me verantwoordelijk. Ik wilde weer terug naar mijn oude werk, terug naar de intensive care.”

Inmiddels loopt ze alweer een maand mee als buddy met een ic-verpleegkundige van het LangeLand Ziekenhuis in Zoetermeer, het ziekenhuis waar ze ooit zes jaar werkte. “Het covid-virus is echt heel agressief. Het doet hele nare dingen met mensen, waardoor veel mensen overlijden. Dat is niet nieuw voor mij: als ambulance-en ic-verpleegkundige maak je dat regelmatig mee. Die ervaring heeft mij mentaal gesterkt.” Haar jarenlange ervaring in de acute zorg heeft nog een voordeel, zo ervaart ze. “De hele dag door is de druk in het ziekenhuis hoog. Je moet ontzettend goed nadenken over je planning en methodiek van werken. Dan helpt het enorm dat ik mijn rugzak vol heb zitten met verpleegkundige ervaring.” Wel merkt ze dat er veel dingen zijn veranderd ten opzichte van dertien jaar geleden, toen ze er voor het laatst op de intensive care werkte. “De afdeling is niet veranderd en de patiënten ook niet. Maar de medische ontwikkelingen hebben niet stilgestaan. Daar steek ik ontzettend veel van op. Die kennis kan ik weer meenemen naar mijn studenten.”

Op de intensive care is haar hulp erg welkom, merkt Cindy elke dag dat ze er is. “Voor het ziekenhuispersoneel is het heel zwaar. Er wordt nu in 12,5-uursdiensten gewerkt. Voor de mensen die voorheen parttime werkten, is dat echt pittig, zeker als ze wat ouder zijn. Al het praktische werk dat ik uit handen kan nemen, verlaagt de druk bij hen. Denk aan het klaarmaken van medicatie, bloedafname of de lichamelijke verzorging. Ik kan bovendien wat extra aandacht geven aan de patiënten. Vooral als het slecht gaat met mensen, kan dat heel waardevol zijn.” Ook de combinatie met haar werk bij het ROC gaat inmiddels goed, vertelt ze. “In de eerste weken was het even zoeken. We waren bezig met het opzetten van het thuisonderwijs en in het ziekenhuis was het ook druk. Nu gaat het een stuk beter. Ik werk twee dagen per week in het ziekenhuis en één dag per week voor het ROC. Ik merk wel dat het vermoeiender is dan een normale schoolweek. Maar ik heb het er graag voor over, om zo mijn maatschappelijke bijdrage te kunnen leveren.”

Ook bijspringen tijdens de corona-crisis?

Een gratis gesprek met een loopbaancoach nodig?

Praten over jouw ervaringen tijdens de crisis? Wij bieden een luisterend oor